بررسی اثرات تنظیم گر ایمنی ریز ذره کیتوزان و اکسید آهن فرا مغناطیسی به همراه داروی آرتیتر بر روی مدل حیوانی سرطان سینه و ارزیابی آن در رده ی سلولی 4t1

قدمه: سرطان یک بیماری زیستی می باشد که در آن تنظیم تکثیر سلول با شکست روبرو می شود. امروزه سرطان سینه جزء شایع ترین بدخیمی ها در بین زنان محسوب می شود. اثرات ضد سرطانی داروی آرتیتر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. اما از آنجاییکه دسترسی این دارو به بافت تومور بسیار کم است در این مطالعه از ترکیبی با ساختار فولیک اسید-کیتوزان-fe3o4 در اندازهی نانو برای حمل این دارو به بافت تومور سینه و سلول های آن استفاده شده است. مواد و روش ها: در ابتدا کیتوزان-fe3o4 به روش هم رسوبی fe2+ و fe3+ بر روی بستر ژل مانند کیتوزان به عنوان یک لایهی پلیمری ساخته شد و با تری متوکسی سیلیل پروپیل اکتا دسیل-دی متیل آمونیوم کلراید و فولیک اسید کنژوگه گردید. از fe3o4 برای هدفمندسازی مغناطیسی و از فولیک اسید جهت هدفمندسازی فعال استفاده گردید. ریزذرات و ریزسامانه با ftir، sem و زتاسایزر مورد شناسایی قرار گرفتند. نتایج: اندازهی ریزسامانه 198نانومتر، بار آنها 7- میلی ولت و شکل آنها نسبتا کروی مشخص گردید. میزان داروی سوار شده بر ریزذرات 20% تعیین گردید. این دارو رهش قابل چشمگیری در بافر سیترات (ph 5.4) نسبت به بافر فسفات (ph 7.4) دارا بود. سپس فعالیت زیستی این ترکیب در in vitro و in vivo مورد بررسی قرار گرفت. این ریزسامانه دارای اثر مهاری چشمگیری بر روی رشد رده ی سلولی 4t1 و حجم تومور می باشد. این ریزسامانه همچنین باعث افزایش سطح سایتوکاین های ifn-? و il-4 در مدلهای موشی سرطان سینه گردید. البته قابل ذکر است که ifn-? نسبت به il-4 افزایش چشمگیری در هر گروه داشته است. نتیجهگیری: هر چند داروی آرتیتر به تنهایی باعث عدم تحریک سیستم ایمنی میگردد، استفاده از دارو در ساختار این ریزذره در مقایسه با گروه های کنترل موجب افزایش سطح پاسخ های ایمنی با تمایل به سمت پاسخ های سلولی می شود.